ถ้านักบอล ทุกคนมีจิตใจมีน้ำใจในการแข่งขันนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี ซึ่งผลการแข่งขันจะมีอยู่เพียงชั่วครู่ เมื่อสิ้นสุดการแข่งขันแล้ว นักกีฬาควรจะยิ้มแย้มแจ่มใสยินดีกับผู้ชนะ เข้าใจปลอบใจให้กับผู้แพ้ ปัญหาต่าง ๆก็จะไม่เกิดขึ้น ไม่เกิดความเคียดแค้น ความก้าวร้าว หรือการทำลาย เมื่อเรามองลึกไปถึงเบื้องหลังเหล่านั้น จะเห็นว่าครูพลศึกษาของแต่ละโรงเรียนหรือครูในอดีต ก็เคยเป็นผู้แข่งขันมาแล้ว ยิ่งเป็นครูพลศึกษาที่จบมาจากกรมพลศึกษาโดยตรง ยิ่งต้องคำนึงถึงคุณธรรมเหล่านี้อย่างมาก
ครูที่มุ่งหวังสร้างนักบอล ให้มีน้ำใจนั้น ไม่ค่อยมี ซึ่งปัจจุบันจึงมีแต่ความทารุณโหดร้าย มุ่งผลแพ้ชนะอย่างเอาเป็นเอาตาย ซึ่งผิดจากปรัชญาหลักของการเล่นกีฬาไปอย่างสิ้นเชิง ถึงแม้ว่าในปัจจุบันวงการพลศึกษาเจริญก้าวหน้ามากขึ้นด้วยเทคโนโลยีใหม่ ๆ สามารถสร้างความสามารถให้กับนักกีฬาได้สูง แต่จิตใจกลับต่ำลง
ดังนั้นจุดมุ่งหมายของของการเล่นกีฬาที่ดีนั้น จะต้องใช้กิจกรรมเพื่อส่งเสริมเยาวชนให้เกิดการพัฒนาทางด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์และสังคม สามารถมีชีวิตในสังคมอย่างเป็นสุข และการเรียนการสอนกีฬา ในปัจจุบันจึงเปลี่ยนไป ไม่ตรงตามจุดมุ่งหมายที่ตั้งไวั ซึ่งจากข้อคิดนี้จึงควรนำมาช่วยกันพิจารณาว่าจะทำอย่างไร จึงจะแก้ไขให้ดีขึ้น และสร้างนักบอลที่ดีให้เป็นตัวอย่างของเยาวชนต่อไป
โคช นับเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญที่จะแก้ไขปัญหานี้ การที่โค้ชมุ่งเน้นคุณธรรมมากกว่าผลของการแข่งขันนั้นเป็นสิ่งที่ดี ซึ่งจะช่วยให้สร้างนักบอลที่มีทั้งความสามารถ และความดีของน้ำใจนักกีฬา